„Co z tą Polską…?” w refleksjach mieszkanki naszej gminy

W dniu 23 stycznia 2012 roku odbyło się spotkanie sprawozdawcze Koła Gospodyń Wiejskich w Żabnicy. Na spotkaniu tym, swoją twórczością podzieliła się z obecnymi, członkini Koła – Pani Maria Motyka.

Dzieło Pani Marii  przedstawiam poniżej.

O mój miły mocny Boze co się z Polską stanie,
Nady jak tak dali pójdzie to nic nie zostanie.
Kany były gęste lasy wszystko wyścinane
Ze sopów zrobiono garaże, krowy posprzedane.
A wszystkie dróżki do gronia zarosły torniami
Ka my downij do pasąku chłodzili z krowami.
Jako sie wysło do gronicka serce sie ciesyło,
Jak to wszystko pieknie rosło, patseć było miło.
Tu zakwitały ziomnioki, a tam konicyna.
Rosło zytko i owiesek a teras nic nima.
Matka ziemia nos zywiła, teras nic nie rodzi
Teraz z torbami do sklepu po wszystko sie chodzi.
A jakiez tamte casy wesołe bywały,
Kiedy na łąkach dziewcynta wyskały, śpiwały
Chłopcy z harmoniją grajc zaś ku nim chodzili
Muzyki po chałpak pieknie se tajcyli.
A jak kto mioł imieniny robili mu mojke,
A w samiutkim wierchu mojki pół litra gorzołki.
Dzisioj ani jednej dziewki nie usłysys śpiwać
Umie ino nowoceśni chopaków podrywać.
Bo to już dzisiał nie modne, dziś są inne zwyki,
Downij chłopoki honorowo płacili do muzyki.
A dziywka jako słowicek piknie mu śpiwał,
Tak sie downo przy muzyce młodzież  zabawiała.
Nie było też dyskotyków ani narkotyków,
Ludzie weseli i zdrowsi i bez złyk nawyków.
Dziś wszystkie zakłady pracy z kraju sprzedają,
A młodzi się wałęsają roboty nie mają.
Samyk ino wielkich sklepów ponastawiali,
Kopalnie, huty polikwidowali.
A mogom na nos kiedy przyisc jeszcze ciezse casy
Bo nom jesce marne rynty  odebrać strasom.
O Błogosławiony Ojcze Janie Pawle drogi,
Spłać ze za nos i za Polske te ogromne długi.
I w euro i w złotówkach najwiecej w dolarach,
Bo sie nom ta biedno Polska na dobre rozwala.
Kieby dziś nasi ojcowie z grobów powstawali,
Jak by wszystko widzieli rzewnie by płakali.
Bo ka jest jejk robota, wykorcone pola
Jak to piyknie uprawiona była kazdo rola.
Bo co downij w pocie coła oni wykorcyli ,
Dzisiaj sama rokicina, tornie i pokrzywy.
Wszyjscy bacowie na wiosne śli w hole z łowcami,
Dziś po holach ino chodzą pany z plecokami.
Wiara słabo do kościoła coraz mieni chodzi
Potym wszyjscy narzekają że sie źle powodzi.
Pan Bóg zsyła różne kory na upamietanie,
Za pijajstwo i za chleba nie uszanowanie.
Młodym sie nic nie opłaci, za nic pole mają.
Za granice za łatwiejsym chlebem wyjeżdżają.
A ludziom sie nie kce robić ani nie chcom pola
A jo kulawo o losecce nie pójde do gronia.
Z nasych kobiet wielkie teras panie sie zrobiły,
W spikak albo w kapelusak by jyno chodziły.
Zodno po downemu smatki niekce wziąś na głowe,
Abo se tez kozdo boi ze zburto fryzure.
Wełniane smatki w sowkach już pogryzły mole
Co sie teras nadawają wyjś w nik ino w pole.
W nasej całej teras gminie zrobili ulice,
Zamias do grunia z krowami idom do świetlice.
Tam se razem pogodają, kawe se wypijom
I tak se teras beztrosko stare baby żyją.
Przed tym włosy wykolbują, wargi wymalują
I tej downej tradycyje wcale nie sanują.
Jak ta terźnijso młodo od nas nie odpynie,
To w Żabnicy już na dobre tradycyja zginie.
A bo ludzie już nie bocom na boską łobroze,
Wszyjscy całom łyzkom jedzą unijnom zoroze.
Ej Boze nos, ej Boze nos nie łopuscaj ze nos
Abo jak nos ty opuścis to juz bydzie po nos.